Tijdens hun eerste fase op vakantie poogden de secretaris en zijn eega tussen het zwembad, meertje en andere kinderactiviteiten door in het Odenwald toch nog een stukje cultuur te snuiven. Om de mooie herinneringen aan Heidelberg niet te laten vervuilen door potentieel kindergezeur, kozen zij voor de iets kleinere studentenstad Darmstadt, die begin 20e eeuw ook bekend werd door de Jugendstil-beweging. Het centrum rondom de Luisenplatz oogt vriendelijk en bovendien sloegen we enkele Baedekers in, met afstand de beste reisgidsen die in omloop zijn.
Echt geïmponeerd waren we echter nog niet door deze Hessense plaats en via de universiteitsgebouwen, waar de studenten de laatste loodjes van het collegejaar volbrachten, liepen we noordoostelijk naar de Mathildenhöhe. Dit is een verzameling Jugendstilgebouwen, opgericht door groothertog Ernst Ludwig in 1899, waar diverse kunstenaars hun atelier houden. In het midden staat de 48 meter hoge, uit 1908 stammende Hochzeitsturm. Andere blikvanger is de Russische kapel, die met zijn typisch oosterse kenmerken wel wat vreemd aandoet tussen de andere bezienswaardigheden. Als u geluk heeft, komt er een oud vrouwtje aanbenen die met strenge tronie de deur voor u open doet.
Binnenin heerst die typisch orthodoxe sfeer die de mens zowel ontzag als ook wellicht een tikkeltje angst inboezemt, zeker als het oude vrouwtje het door zoonlief neergezette kaarsje naar achter verplaatst zonder hem een blik waardig te keuren. Om en nabij de kapel zijn er prima plekjes voor een lunch en kan men de hele kunsternaarskolonie eens goed te bekijken. In het tentoonstellingsgebouw loopt momenteel de expositie ‘A house full of music; strategien in Musik und Kunst’, die de secretaris helaas aan zich voorbij moest laten gaan, want de kinderen wilden per slot van rekening niet de hele dag in een stad vertoeven.
Op de terugweg liepen we over de platanenlaan richting het nabijgelegen kinderziekenhuis, waar we nog op een fraai voorbeeld van ‘Land art’ stuitten. We trakteerden de kinderen als dank voor de toegestane tijd op een broodje, maar de kleffe mozzarella bekwam de secretaris – zo bleek later- niet helemaal goed. De volgende dag bracht hij volledig tegen zijn zin de uitdrukking “Hij is naar Darmstadt” in de praktijk. Dit is namelijk een komisch bedoelde opmerking voor iemand die aan diarree lijdt….
NUtblog 
Een Baedeker is moeilijk te evenaren maar me dunkt dat NUt inmiddels een gedegen reisgids kan uitgeven.
Nog komischer, dat we dan een Eingeweidestadt of Gedärmestadt rijker zouden zijn.
Houd het dan maar bij die ene darm, klinkt niet zo ziekelijk.
Beterschap voor de ‘opgeluchte” secretaris