NUtblog is nog niet klaar met het thema ‘Tijd’, want het begrip is zeer actueel. Veel artikelen beginnen vandaag de dag met: “we leven in een tijd van …” of “de tijden zijn snel aan het veranderen.” Journalisten, sociologen, filosofen en psychologen worden erbij gehaald om het huidige tijdsgewricht te duiden en interpreteren. Onlangs stroomde de Waalse kerk in Amsterdam vol om te luisteren naar de Duitse socioloog Hartmut Rosa, die ook wel eens wordt aangekondigd als ‘onthaastingsgoeroe’.
De secretaris maakt, zoals waarschijnlijk de meesten van ons, een eigen worsteling door met hoe hij zich verhoudt tot de tijd en het verstrijken ervan. Hoewel hij zelf ook veel te veel met zijn smartphone bezig is en zich vreselijk vaak laat afleiden, ziet hij soms met leedwezen aan hoe iedereen opgaat in de alom tegenwoordige vluchtigheid. Maar pleitend voor een beetje melancholie, traagheid of reflectie, loop je al snel de kans om voor oubollig of nostalgisch te worden versleten. Het is lastig balanceren.
Gelukkig kent de secretaris ook mensen die een ander beeld laten zien. Hij heeft een gewaardeerde collega M. M. lijkt op de een of andere manier minder vatbaar voor de tijd. Alsof de voortrazende maatschappij en het altoos ongedurige werkklimaat maar geen grip op haar kan krijgen. M. is een baken van rust tussen de kolossale stromen informatie die ons kunnen opjagen en mee laten slepen in de waan van alledag.
M. is een collega met wie je kunt praten over persoonlijke dingen, die echt even stil kan staan bij het verhaal van een ander. Daar waar anderen al weer doorrennen, maakt M. pas op de plaats. De tijd delft bij haar meestal het onderspit. Bij een jubilaris of afscheid nemende collega’s is M. dan ook de aangewezen medewerker om met de hoofdpersoon terug te kijken op een loopbaan, waarin uiteraard het begrip ‘tijd’ niet zal ontbreken.
Natuurlijk, M. is geen supermens, want strakke deadlines en complexe vraagstukken laat ze liever aan zich voorbij gaan. De secretaris snapt ook dat ‘de tijd’ wellicht relatief meer behoefte heeft aan stressbestendige, informatie verslindende en snel schakelende types. Tegelijkertijd vraagt hij zich af of dit wel zo is.Er zijn zeker ook tegengeluiden te horen. Zo viel onlangs in Psychologie Magazine te lezen dat het in 2017 tijd wordt om zachter te gaan werken. Het schijnt de creativiteit én productiviteit ook nog ten goede te komen!
NUtblog 
Mooi stuk secretaris over het tijdbeeld. Iedereen zou zo’n collega moeten hebben, maakt je werkomgeving stuk prettiger lijkt me.