Zondagmorgen
Zondagmorgen, een pad onder een waterig zonnetje, ergens tussen de velden. We knijpen in de remmen. In de bocht wachten we aan de zijkant van de weg op de zes paarden en hun berijders die stapvoets voorbij komen. En op een echtpaar met een hond. “Fietsers, paarden, honden, je komt hier van alles tegen,” zegt de man. “Doe mij maar een mountainbike,” zeg ik, “die luistert altijd.” Op de paarden wordt gegrinnikt. “Ja,” zegt de man, “maar net zag ik er toch echt eentje lopen met een ketting in zijn hand.” (auteur: de Beschermheer)
Zondagmorgen (2)
Zondagmorgen, ik lucht mijn lichaam door in de Bemmelse waard met buurman P, met wie ik in een zodanig tempo loop, dat ik nog in staat ben om te converseren. Al is het natuurlijk ook heerlijk om samen stil te genieten van de weidsheid van de uiterwaarden. Thuisgekomen tref ik de rest van mijn gezin aan, in pyjama, hangend achter smartphone of Zappelin. Op de tafel een leeg bord met havermoutresten, de afwas van zaterdag moet nog uit de machine gehaald worden. Even dreigt ergernis, maar wat maakt het eigenlijk uit? Laat de lome zondag maar beginnen, mijn spieren zijn in ieder geval los. (auteur: de Secretaris)
Zondagmorgen (3)
Zondagmorgen, vroeg op zoals elke dag. Mijn eerste actie is een druk op de knop van de koffiemachine, zoals bijna elke dag. Het zondagritueel bestaat uit een blik op de livecam van de Beierse Alpen, een plek waar ik graag kom.
Het is steeds geruststellend om te zien dat daar de zon ook gewoon opgaat en, mooier nog, de bergen nog steeds berg staan te zijn. (auteur: de Voorzitter)
Plaats uw stukjes als reactie onderaan dit blog of reageer via Twitter op @nutblog.
(Afbeelding: Asher Brown Durand – High Point Shandaken Mountains via metmuseum.org)
NUtblog 
Je zou kunnen zeggen dat als de klok van de herinnering luidt, het zondag wordt in het hart.
Een onderhoudende drieluik van de drie zondagskinderen! De eigenaar zal er anders over denken maar een gouden ketting om een nek haalt het qua amusementswaarde bij lange na niet bij een fiets ketting in de hand.
Overigens de dynamiek van beschreven zondag is anders.
Ik zie een slow startende voorzitter, een aeroob joggende secretaris en een beschermheer, die afgeremd moet worden. In deze volgorde.
Zelf vermijd ik graag de kerstdrukte en neig ernaar a.s. zondag alvast naar de kerk te gaan.
Dit waren mijn 3 minuten reacties.
Mooi, dank voor je bijdrage! De kerkklokken luiden nog steeds op zondagmorgen en dat zullen ze nog wel een tijdje blijven doen …