Blik op BC-ers

De secretaris zat gisteren wat verveeld naar een modale uitzending van ‘Blik op de weg’ te kijken. Totdat hij bij de rubriek over een verkeersvraag werd wakker geschud. De vraag luidde: “Wat zou u doen als u in een slip raakt?”. Een hoofd van de durfals die hierop een fatsoenlijk antwoord probeerde te geven, kwam me wel erg bekend voor: dat was onze gewaardeerde studiegenoot Ramiro Duijster!

De locatie kwam me niet direct bekend voor, zou het Velp zijn geweest? Het was een herhaling van een uitzending van 14-11-2006, zo achterhaalde ik op de website van het programma. Daarna snel gesurfd naar uitzendinggemist.nl en ja, hoor, hij was het echt! Klik hier en rondom 16 min 10 is hij te bewonderen.

Dit bracht me – nostalgisch als ik ben- op het idee om eens te googlen naar hem in het kader van ‘wat zou hij nu aan het doen zijn c.q. wat zou er van hem geworden zijn’. De enige hit die ik kreeg was een artikeltje over een Engelse variant van Wizzl (Merseyrail), waar hij als projectmanager vertelde over een cursus veiligheid. Zou me niet verbazen als dit ‘onze’ Duijster was!

Dan komt natuurlijk de volgende vraag in ons op: wat doet Jarno Scholten? Die is -niet echt verrassend- teruggekeerd naar zijn roots. Hij is een manusje van alles in de muziek: dirigent, pianoleraar en ook parttime conservatorium-student. Kijk maar eens op Simurgh Theater en Videoproductions. Hij brengt ons een bekende, maar belangrijke boodschap over: volg je hart!

De (aantrekkings)kracht van prille vaders

In het NUt-convenant (ik pruttel nog even door na mijn evaluatie in de 100e NUt post) wordt ook gewag gemaakt van het bespreken van zogenaamde AMF’s, Algemene Maatschappelijke Fenomenen. Doet me overigens denken aan de GVP’s (Gemeenschappelijke Vertrek Punten van een andere goeroe, Van Riel), maar dit terzijde. Een mooi voorbeeld van zo’n AMF is de aandacht die je als papa met jonge kids je deel wordt.

Waar ik vroeger nog wel eens – gelukkig vrij sporadisch, dus geen trauma opgelopen – het doelwit werd van etiketten als ‘brillioot’ of ‘sukkel’, daar word ik nu serieuzer gade geslagen en zelfs met ‘u’ aangesproken. En van de dames krijg ik soms liefdevolle en charmante blikken toegeworpen. Niet dat dat mijn overrompelende uiterlijk zal betreffen (daarover maak ik me geen illusies), maar kennelijk vinden ze me met 1 of 2 klijntjes schattig, aandoenlijk of wat dies meer zij. Met enige trots begeef ik me op zulke finest moments dan door de openbare ruimte. Ik betrap me er soms op dat ik die aandacht en blikken een beetje opzoek, nu ik weet dat ik er een succesje mee kan boeken. Mijn favoriete fans zijn prille moeders. Zonder iets te hoeven zeggen, worden er toch de nodige woorden uitgewisseld. Maar ook omaatjes zal ik niet als een verwaande artiest negeren.

Mocht ik aan de praat raken, dan moeten ze echter niet beginnen over dat ik een ‘papa-dag’ heb of -nog erger-  aan het oppassen ben! Dan is mijn blijde gevoel meteen omgeslagen in welgemeende ergernis. Ik ben er gewoon voor de kinderen, mag dat, a.u.b.!

Overigens is er de laatste jaren gelukkig meer realistisch besef gekomen voor de rol van vaders. Een goed initiatief komt van Henk Hanssen, auteur van leuke boeken en geestelijk vader (haha) van de site www.ikvader.nl. Hij maakte zich, net als ik, een tijd terug, flink boos op het stompzinnige en kunstmatige van programma van Tooske ‘Help, ik word vader’. Lees dit stukje uit een artikel in het AD maar eens.

Schatjes: erg NUttig

Er is veel onzin op TV, daar ageren we als door de wol geverfde NUtters ook met enige regelmaat tegen. Ikzelf stel me tevreden met de vier zenders (Ned 1,2 en 3 en het altijd olijke Omroep Gelderland). Het scheelt me een hoop zinloze avonden en arbo-onverantwoord gezap. Helaas kijkt menigeen me met hoge verbazing aan, als ik vertel dat we geen kabel hebben. Nee, kijken jullie maar naar dat kooi-programma (de exacte naam hier noemen is teveel eer) of naar de zoveelste onzinnige reallife-soap. Mijn eigen leven is nog altijd een stuk interessanter dan welke (enigszins) BN-er dan ook.

Er zijn echter ook programma’s waar je wel wat van opsteekt. Een daarvan is het EO-opvoedprogramma Schatjes. Het is echt een integer gemaakt programma waar wij telkens weer lessen uit trekken. Bepaalde aspecten in het opvoeden zoals positieve feedback geven, negatief gedrag negeren en je inleven in de gedachtenwereld van je kind, komen elke aflevering naar voren. We verwonderen ons elke keer weer hoe snel de tips van de ondersteunende psychologe resultaat geven. Ouders, die maanden- of zelfs jarenlang met steeds groter wordende walletjes en frustraties rondlopen, zijn binnen een mum van tijd van het grootste deel van de problematiek af.

bron: www.ad.nl

Hulde daarbij voor de psychologen Tischa Neve en Fina van de Pol-Drent, die in staat zijn snel de situatie te doorzien en met goede handvatten te komen, zonder de ouders het gevoel te geven dat ze alles verkeerd doen. Vooral de rol van Tischa is indrukwekkend; zelden iemand zo goed op haar plaats gezien in een tv-programma. Bovendien is ze een prettige verschijning!

Wellicht dat de beschermheer met dit programma ook zijn voordeel kan doen! Het programma representeert in mijn ogen overigens de kwaliteitsverbetering die de EO de laatste jaren heeft aangebracht. De omroep brengt steeds meer programma’s met inhoud, met liefde gemaakt en zonder het vingertje.