We hebben in Nederland de mond vol van Dutch Design, maar wat design eigenlijk precies is lijkt een geheim dat niemand precies heeft weten te ontrafelen. Er zijn dan ook nogal wat definities te vinden, die opmerkelijk weinig overeenkomsten met elkaar vertonen. Een aardig overzichtje is te vinden op deze page van feltyshotsmedia, die zelf tot een interessante definitie komen, en wel deze:
“Design is de uiterlijke presentatie van alles om ons heen, waarbij een toevoeging van waarde wordt gecreëerd. Deze waarde kan verschillende niveaus hebben, maar zal afhankelijk zijn van het verleden, de omgeving, cultuur en de tijd waarin we leven.”
De niveaus waarover wij spreken zijn onder andere: functionele waarde, emotionele waarde en kwaliteit.”
Een andere definitie die mij aanspreekt is die van John Heskett, die door Daniel Pink gepresenteerd wordt in zijn boek a whole new mind:
“Design, stripped to it’s essence, can be defined as the human nature to shape and make our environment in ways without precedent in nature, to serve our needs and give meaning to our lives.”
Uit deze definitie heb ik zelf geconcludeerd dat design een soort van optelsom is van functionaliteit en emotionele waarde. Goed design maakt het leven gemakkelijker en ontroert op de een of andere manier. We vinden het mooi, grappig of misschien maakt het ons boos. Het gebruik is, kortom, een waardevolle ervaring. Niet iedereen zal het overigens meteen eens zijn met deze optelsom waarin functionaliteit een belangrijke rol opeist, niet voor niets gebruiken sommigen ook wel de term functioneel design, wat meteen impliceert dat er ook zoiets zou bestaan als design dat verder functieloos is.
Uiteindelijk is dit allemaal nog wat onbevredigend. Het blijft nogal theoretisch geleuter dat vraagt om een flink voorstellingsvermogen, zodat een beetje in de lucht blijft hangen wat goed design nu eigenlijk precies is. Op zich is dat niet erg, maar misschien is het wel interessant om vanuit een ander perspectief te gaan kijken. Als we nu eens gewoon een aantal spullen (en misschien wel diensten) op een rij zetten die ons zeer bevallen, ontstaat dan niet vanzelf een beeld van wat het geheim achter goed design is?
Als eerste stel ik aan u voor: mijn kloofbijl. Wat een heerlijk stuk gereedschap is dat! Het perfecte therapeutische zaterdagochtend instrument waarmee op daverende wijze de ongemerkt opgebouwde werkweekfrustraties aan gruzelementen geslagen kunnen worden.
Hierboven ziet u ‘m liggen tussen de zojuist gekliefde kastanjehoutblokken. Uitgevoerd met een fraaie, lange, gladde steel die prettig in de hand ligt. En on top of that een robuuste, vlijmscherpe stalen kop. Eigenlijk zonde dat ze die rood geverfd hebben, die zilveren metaalkleur was beter geweest. Een genot om te meppen met dit ding! Het kan één klap duren of twintig, maar met de juiste techniek gaat tot nu toe elk stuk hout uiteindelijk voor de bijl, wat euforische mannelijke gevoelens teweeg kan brengen. Bij een kinderlijk blije idioot als ik tenminste. Ondertussen geeft de bijl zelf geen krimp, zoals het hoort.
Kenmerkend qua ervaring is dat bij dit design de liefde pas echt ontstaat bij langdurig gebruik. Tijdens het testen van de functionaliteit ontstaat de waardering voor de esthetiek, zo lijkt het. En daarmee zijn we terug bij de definitie van het begin: functionele waarde, emotionele waarde en kwaliteit. Het is nochtans geen ding waar ik een uur liefdevol naar kan gaan zitten kijken, zoals ik bijvoorbeeld wel naar een racefiets kan. Maar daarover later meer.
NUtblog 