Vandaag schenkt NUt graag een moment aandacht aan, hoe kan het ook anders, Martin Bril. De beschermheer vernam het nieuws van zijn overlijden vanmorgen in de Volkskrant en was danig van slag. Eerlijk is eerlijk, ik las de column van Bril lang niet elke dag. Tijdgebrek, gewoon vergeten, dat soort vage redenen. Jammer, want Martin Bril schreef onnavolgbaar. Een heel eigen stijl, een heel eigen onderwerpenkeuze. Uniek werk!
De beschermheer kon ook wel eens beetje het gevoel hebben van “alweer die Bril”. Bij De Wereld Draait Door, elke dag in de krant, dan ook nog eens in het zaterdagmagazine en op een gegeven moment on top of that in een reclame van radio 1. Dat doet echter niets af aan de kwaliteit van zijn werk. Bril haalde een niveau dat zeldzaam is.
Jaloers kon de beschermheer soms ook wel een beetje zijn op Bril. Dit was immers overduidelijk een man die durfde te leven, veel meer dan hijzelf. Bovendien had hij wél een natuurstenen huis in Frankrijk.
Bril is jong heen gegaan, te jong. Hij laat een vrouw en twee dochters na. Treurig, de gedachten van de beschermheer zijn bij hen. Pas sinds hij zelf kinderen heeft denkt hij zich écht voor te kunnen stellen wat het verliezen van een geliefde op een onrechtvaardig aandoende leeftijd betekent. Namens Nut: sterkte!
NUtblog 
DOOD
Een praatje in
Een koude aula
Een plaatje en
Daar gaan we dan
Over het grind
Uit: Verzameld werk 2, Martin Bril (Uitgeverij 521)
de secretaris is er stil van, zowel van de dood van Bril als van de eer die de beschermheer en de voorzitter hem brengen. Het is onrechtvaardig.